Yâ Bâkî Ente'l-Bâkî

parmak boğumlarına dokunan baş
parmak ucuyla sayıyorsa yavaş
mırıltısıyla kediyse dudaklar
i'lem ey kalbi onun zikri paklar

Yarım

"Atam pianist idi. Her axşam yemekden sonra ve önce onun öz dili ile dedikde "mükemmel" eserlerini dinleyirdik. Heç kimi beyenmir sadece öz yazdıqlarını oxuyur  ve öz bestelediklerini dinleyerdi. Çox qeribe bir adam idi. Siqaret çekmirem deyirdi. Amma heyetde ekdiyi qamışa oxşar bir şeyi ayda bir iki defe doyunca çekerek tüstüsnü havaya verirdi. Bunun üçün o verdiş idi sanki. Dediyine göre uşaqlıqda qonşuları ile her defe ondan çekirmişler. Ve dostunun xatiresini yad elemek üçün her ay ondan çekirdi. Dediyim kimi çox qeribe adam idi.
Ölenden sonra mene bestelerini vesiyyet elediyini öyrendim. Defininde çox az adam iştirak elemişdi."
Klaviaturadan ellerini çekerek Fuad stolun arxasından durub yataq otağına girdi. Bir neçe deqiqe Qapının çerçivesine söykenib yataqda uzanan qadına baxdı. Sonra beyninde yaratdığı qadın birden bire yox oldu ordan. Ve Fuad teessüfler içinde tualete girib elini lavabonun qırağına qoyaraq güzgüye baxmaqa başladı. Sonra başını aşağı salıb derinden ve yavaş bir nefes aldı. Diş pastasına baxdı sonra. Ağlından keçenler her ne idise az sonra krantı açıb ağzını su ile doldurub çalxalayandan sonra suyu tüpürerek yataq otaqğına qayıdıb işıqı yandırdı. Yenede yataqa baxdı bir neçe saniye. Amma bu defe çox güman ki fantastikasını işe salmamışdı. Sadece baxmaq üçün baxırdı yatağına. Ve az sonra işıqı söndürerek asta addımlarla qaranlıq otaqda irelilemeye başladı. Yatağına çatanda üreyi yerine geldi. Sonra yatağa girib yorğanı üstüne çekdi. Üzü yere doğru çevirilerek pıçıldamağa başladı.

Devamı »

Ha İzmihlal Ha Ölüm // Ya İstiklal Ya Ölüm

Bilmemek ihanettir, kendi askerine kurşun sıkanın ihanetinden çok daha büyük bir ihanet !

     İstiklâl Marşı'nı bilmek yalnızca  12 Mart 1921'i bilmek, Mehmet Âkif'i bilmek değildir. 1914'ü bilmektir, 1915'i bilmektir, 1918'i bilmektir, en çok da 1919'u,1920'yi, 1921'i bilmektir. Ne mi oldu bu tarihlerde :

-1914-
    Osmanlı donanmasının  yetersiz olduğu anlaşılmış ve bunun üzerine İngilitere'ye üç gemi siparişi verilmiştir. İşte bu gemilerden ilkidir Reşadiye. Sipariş verilir, gemi tamamlanır ve bizim 300 denizcimiz teslim almak üzere İngilitere'ye gider. Bir merasim düzeni, bayraklar çekilir, herkes rahat duruştan  esas duruşa geçer ve birden İngiliz millî marşı duyulur, İngilizler hep bir ağızdan söylemeye başlarlar. Bizimkiler işe uyanır, karşılık olarak bizim de bir şey söylememiz gerekmektedir, ancak böyle bir şey söz konusu değildir. Oradan zeki bir kazancıbaşının aklına" nasılsa Türkçe bilmiyor ya bunlar, hepimizin bildiği bir şarkıyı söyleyelim" demek gelir. Gayet de mantıklı bir fikir kabul edilir. Neyse efendim İngilizler marşı bitirir rahat duruşa geçerler. Bu sefer bizimkiler "hazır ola" geçerler ve başlarlar:
" Entarisi ala benziyor
 şeftalisi bala benziyor
benim yarim sana benziyor
olamaz ne çare o nişanlıdır
 kaytan bıyıklı delikanlıdır
şekerli misin vay vay 
kaymaklı mısın vay vay
sen de benim gibi 
sevdalı mısın vay"
Devamı »

RÜZGARIMI ARIYORUM

     Bir uçurtma rüzgardan korkmaz. Bilir ki o rüzgar kanatları altına girip onu daha yukarılara çıkaracaktır ve savrula savrula hüküm sürecektir uçsuz göklerde. Ama rüzgar kesilirse umudunu kaybetmişcesine salıverecektir kendisini hayattan boşluğa. RÜZGARIMI ARIYORUM

   Pek çok kez bunaldım bu hayattan, sıkıldım yaşamaktan ama hiçbir zaman esintimi kaybetmedim. Rüzgarla büyüdüm, onunla yaşadım ve mezarım üzerinden ondan başkasının geçmesine izin vermem!

   Şuan ümitsiz miyim-asla. Olmadım, olamam da zaten.     

Kafakağıdında yazılı kaderim benim Ümit'li olmak.

     Sıcakladım, bunaldım, kalbim sığmaz oldu bedenime. Bir serinlik arıyorum.Bazıları bunu ölümde bulur bazıları yaşamda.Bense...

RÜZGARIMI ARIYORUM

  Güler yüzüm hiç somurtmadı, üzülsem de güldüm, ağlarken bile tebessüm vardı yüzümde. Ölümler beni güldürdü-ki kendi halime bakıp, gücüme bakıp, sağlığıma bakıp güldüm. Be hey Ümit gül kendi haline. Gül utanma gül. Senden güçlüler öldü, senden zenginler, senden mutlular. Ama unutma senden fakirler de öldü, senden acizler, senden mutsuzlar, artık onlar kimsesiz mezar taşları. Ağlanacak halime güldüm.Pişman değilim, bu hayat çok dramatik ama ben sevmem ki dramları. Ondan güldüm. Gülünecek şeyler olmadı mı-olmuştur herhalde. Oldu. Olmalı. Ya olmadıysa... Oldu ya da olmadı, oldu herhalde veya oldu da ben kaçırdım. Kendi halimle meşguldüm. Şimdi mi,gülüyorum tabiî ki. Neden güldüğümü sorma, hani bilinçsizce bakarsın uzaklara da bir tebessüm gelir ya yüzüne- işte öyle bir şey. Mutluyum ya da öyle sanıyorum. Bir amacım var. Gülerken ağlanacak hallerimize ya da gülerken sebepsizce: RÜZGARIMI ARIYORUM

Devamı »

8 Mart Dünya Kadınlar Günü'ne

Gönül isterdi ki...
__gönül isterdi ki...tarlada çalışan kadın bir günlüğüne dahi olsa çalışmasın.....
__gönül isterdi ki...sinemaya gitti diye bir kadın kardeşi tarafından öldürülmesin...
__gönül isterdi ki....kocası ölünce sorgusuz sualsiz,kocasının kardeşiyle evlendirilmesin....
__gönül isterdi ki....ensest kurbanı olmasın....
__gönül isterdi ki.....en yakınları tarafından eşya gibi pazarlanmasın...
__gönül isterdi ki....aile içi eğitime öncelikli kız çocuklarından başlansın....
__gönül isterdi ki....8 mart çiçekleri..sadece dr.kadın..mühendis kadın..öğretmen kadına gitmesin....
__gönül isterdi ki.....bankacı,öğretmen,avukat kadınlar şiddete uğradığında sessiz kalmasın...
__gönül isterdi ki....70 kiloluk kadın,40 kiloluk çırpı kadar kocasından dayak yemeyi kendine hak görmesin....

__gönül isterdi ki....kendimiz çalıp ,kendimiz söyleyip ,kendimiz dinlemek zorunda kalmayalım...

Çayyaş Edebiyat ailesi olarak kadın yazarlarımız; Demet Yener, Gökçe Güzel, Pınar Andaç, Asena Gülsüm Güneş, Özge Zeyneb, Esra Kurak ve Burcu Çalık'ın temsillerinde tüm kadınlarımızın kadınlar gününü kutluyoruz.

Çayyaş olmak; cinsiyet değil insaniyet meselesidir. Bedene bağı bacak arasından değil göğüs kafesinin içindendir.

Tüm kadınlara benden çay !