12 Mart 2014 Çarşamba

Yarım



"Atam pianist idi. Her axşam yemekden sonra ve önce onun öz dili ile dedikde "mükemmel" eserlerini dinleyirdik. Heç kimi beyenmir sadece öz yazdıqlarını oxuyur  ve öz bestelediklerini dinleyerdi. Çox qeribe bir adam idi. Siqaret çekmirem deyirdi. Amma heyetde ekdiyi qamışa oxşar bir şeyi ayda bir iki defe doyunca çekerek tüstüsnü havaya verirdi. Bunun üçün o verdiş idi sanki. Dediyine göre uşaqlıqda qonşuları ile her defe ondan çekirmişler. Ve dostunun xatiresini yad elemek üçün her ay ondan çekirdi. Dediyim kimi çox qeribe adam idi.
Ölenden sonra mene bestelerini vesiyyet elediyini öyrendim. Defininde çox az adam iştirak elemişdi."
Klaviaturadan ellerini çekerek Fuad stolun arxasından durub yataq otağına girdi. Bir neçe deqiqe Qapının çerçivesine söykenib yataqda uzanan qadına baxdı. Sonra beyninde yaratdığı qadın birden bire yox oldu ordan. Ve Fuad teessüfler içinde tualete girib elini lavabonun qırağına qoyaraq güzgüye baxmaqa başladı. Sonra başını aşağı salıb derinden ve yavaş bir nefes aldı. Diş pastasına baxdı sonra. Ağlından keçenler her ne idise az sonra krantı açıb ağzını su ile doldurub çalxalayandan sonra suyu tüpürerek yataq otaqğına qayıdıb işıqı yandırdı. Yenede yataqa baxdı bir neçe saniye. Amma bu defe çox güman ki fantastikasını işe salmamışdı. Sadece baxmaq üçün baxırdı yatağına. Ve az sonra işıqı söndürerek asta addımlarla qaranlıq otaqda irelilemeye başladı. Yatağına çatanda üreyi yerine geldi. Sonra yatağa girib yorğanı üstüne çekdi. Üzü yere doğru çevirilerek pıçıldamağa başladı.

-Allah bu gün elediyim her şeye göre bağışla. Bağışla meni her şeye göre.
Saatlar keçirdi amma Fuad xeyallara dalmışdı. Yaratdığı minlerle dünyanın birinde kiminlese savaşırdı belkede. Esline böyük uşaq idi o. Her şeyin yaxşı olacağına inanan uşaq.
"Bütün pulumu  serf edenden sonra son ümid olaraq hamıdan uzaq bir qesebeye geldim. Qonşularımın çoxsu işden çoxdan ayrılmış pensiyonerlerdi. Burda her şey idealdır. Mümkün olmayacaq qeder ideal. Meselen yağış yağır her gün, her gün, her gün... Yaş asvaltın üzerinde yağış yağarken başına, yerimek nece de gözeldir tanrım. Ya da bir yazı yazarken onun  möhteşem serenadasına qulaq asmaq. Belkede tanırının özüdür o. Rehm edir menim kimi yazıqlara herden bir.
Heç vaxt heyatımdan narazıçılıq elememişem... Tebii ki  25 yaşımda helede bakir olduğuma göre herden bir başımı divarlara vurmağı saymazsaq."
Bilgisayarın arxasında başını qaşımaqa başladı yeni bir romanı yarımçıq buraxandan bir neçe deqiqe sonra. Sonra buz kimi olmuş çayının helede isti olduğunu düşünerek elini soyuq stekana toxdundurduqdan sonra anladı anlaşılacağı. Beyninde yemeyi donuz kimi medesine ötüren kök bir proffessor canlandırırdı nedense. Ve bu ona inanılmaz bir hezz verirdi. Sonra ayağa qalxaraq soyuq stekanı stolun üstünden qaldırdı ve metbexe girdi. Çayın altını yandırdı. Sonra yuyulmamış qab yığınını görmezden gelerek geri qayıtdı. Ve yene yazmağa başladı.
"Meni birisi teqib edir. Bundan adım qeder eminem. Niye indi xatırladım bilmirem amma sevgilim mene bir kitab bağışlamışdı. Kitabda bir yazarın heyatını yazan bir adamın başına gelenler yazılır. Sonu inanılmaz sarsıdıcı idi. Belkede odur meni yazı yazmağa mecbur eden indiye qeder. Unutmamışam. Bayaq dediyim kimi. Meni biri teqib edir. Yaşı otuzdan yuxarı olar. Dairevi gözlüyü den düşmüş saçları ve saqqalı olan yumru sifetine uzun paltosu yaraşıq veren bu adam hara getsem arxamca düşür."
Klaviaturanı buraxan elleri indi tüklü ayaqlarını masaj elemekle meşqul idi genc yazarın. Az sonra yeni bir fikir geldi ağlına ve evvelki yazını silerek yeni birine başladı.
"Seherler çox maraqlı olur. Özellikle metroda senle burun buruna geden birinin dişlerini yumaması daha da maraqlı edir bu seheri. Yada sennen uzun boylu birinin qolunun altından gelen o möhteşem ter qoxusunu iynememek üçün üzünü istemediyin terefe çevirmeyin. Bu seherler senin her defe qulaq asdığın eyni mahnılarla nenenin cehresinden  davam edir bir nöqteye yığılaraq bir nöqteden. Sarkasm edirem, bilirem. Amma ne deyişir onsuzda anlayan onsuzda anlayır anlayacağını. Ve bundan bir sürü daha meydana gelerek qoyun sürülerine yoldaş olmağa gedir. Nedir deyişen? Sen? Yoxsa sebeblerdir deyişileni deyişdiren? Menim isteyim, senin beynini qurduğum cümlelere qarışdırmaq deyil. Ki sen onsuzda "işığı" axtaran qulsan sonsuz labirintde. İsteyirem ki sen axtarmayasan boş cümlelerde derin menaları. İstemirem her defe bir yazarın yazısını oxuyaraq on deqiqeliyine beynini coşdurub sonra heç bir şey etmeyesen! İsteyirem özün olasan. Qalıba girme!
Nedir azadlıq? Sene deyirler "Özünden Amerika keşf eleme". Bunu sene deyen sürüye daha bir qoyun qatmaq isteyen başqa bir qoyun deyilse onda sen kimsen? Amma inan mene  bu sürüler tek bir neferden daha qüvvetli olurlar. Senin beynine ele yeriyirler ki, birde baxırsan azadlığı axtaran "yalqız" sürülerin baş komandanı olmusan.  Men demirem "baş qaldır". Men deyirem baş qaldır! "
Yazar oyananda sileceyi yazısının keyifi ile istemeden yuxuya gedir bilgisayar başında.


0 Yorum:

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları [Atom]

<< Ana Sayfa