Kaçak

Sadece görenin yorumlayabileceği bir rüya gördüm. Bilmediğim bir şehirde, bilmediğim bir evdeydim. Kaçırılmamıştım. Hırsız değildim. Kaybettiğim geçmişimi arıyordum her yanda. Köşesinde imzamın bulunduğu tablolar, çok eskiden satın aldığım oyuncaklar içinde… Onu bir bulsam, değiştirecektim. Bir uyusam uyanamayacak kadar yorgundum. 

Günlük telaşların içinde olmuyordu. Tam bir hatıra ile yanıma sokulacakken "çay ister misin?" ya da "bugün doktordan randevu alacaktık, unutma" diyen bir ses…

Ben zaten hiçbir şeyi unutmuyordum ki. Onu nasıl unutmuştum sahi?

En son içinde tifo geçen bir yazı yazıyordum. Mevsim yazdı. Sigara üstüne sigara içiyordum. O köşede oturuyordum. Balkondan içeri rüzgar giriyordu. Krem rengi perdeler havalanıyordu. En son, bu rüzgarlara imrenmiştim. Bu her yana dokunan, her şeyi gören rüzgarlara… O zamanlar şarkılar böyle değildi. O zaman insanlar yirmi sekiz yaşında ölüyordu. Yirmi yedi ölmek için erken, yirmi dokuz geçti. Ben de yirmi sekiz yaşında bir ümidi öldürdüm. Tam vakti dedim.  Bu kadar yeter, dedim. Öldürürken polise ne diyeceğimi de düşünmedim. İnsan öldürürken sadece öldürmeyi düşünüyor. Ve sonra bunca şeyi nerede unutacaksa oraya gitmeyi…

Ben de gittim.

Bir ara gittiğim yerde, çok da emin değilim ama, ağlamıştım. Aylar geçmişti. Vicdansız olduğumu mu ne hatırlamıştım. Gece, karşımda bilmem hangi arkadaş, elinde kocaman bir şarap kadehi… Dediklerimi dinliyordu. Başını sallıyordu.  Üzgün görünmek ister gibi bakıyordu. Yine de kadeh ondan daha samimiydi.

Birbiri ardına kurduğum senaryolar gittikçe tatsızlaşıyordu. Mutlu başlayan kaçış kabuslarımda intiharlar biriktiriyordu. Sonra kendimi avutup kaldığım yerden devam ediyordum günlük telaşıma. O zamanlar "gelirken ekmek al" ve "ne yapmayı düşünüyorsun?" popülerdi. Ekmeği alıyordum ama ne yapacağımı bilmiyordum. Dahası bu soruyu duydukça yapacağım ne varsa vazgeçiyordum. Kime ekmek almalıydım? Bu çok zor bir soruydu.

Karanlık bir gecede, karanlık suların üzerinde, belirsiz bir geleceğe yol almayı seçtim. Artık tifo yoktu. Artık o köşe yoktu. Bir ben vardım. Geçmiş yoktu.