Kafası Karışık Cümleler

Şu ara en çok meşgul olduğum şey kendimi, yaşadıklarımı ve hayatımdaki insanların bendeki yerini ve onlardaki yerimi sorgulamak. Hepimiz hayatımızın bir yerinde durup  "nerede yanlış yapıyorum" diye soruyoruz kendimize. Tabi genelde cevap bulamıyoruz. Yani en azından ben bulamıyorum, bulanlar gerçekten çok şanslı. 

Sürekli yeni insanlar giriyor hayatıma. Hepsi sanki bir görev yerine getirmek amacıyla hayatıma girmişler edasıyla dolaşıyorlar etrafımda. Evet, hayal gücüm biraz yüksektir. Yani her insanın hayatım için farklı bir görevi olduğunu var sayarsak sanırım büyük bir kısmı hayatımı mahvetmeye yönelik göreve sahipmiş gibi davranıyor. 

Biri var mesela yaptığım her hatadan sonra "ben biliyordum böyle olacağını" diyen. Tamam hatalarımı düzeltmeye çalışması hoşuma gidiyor. Ama bunu bir kozmuş gibi kullanmasından nefret ediyorum. Kaldı ki kimse yüzde yüz haklı olamaz, olmamalı. Ona göre o hep haklı. (Kendini biliyor.)

Başka biri hayatımdan birkaç seneyi çaldı. Başka birileri onun çaldığı seneleri bana geri vermek için hep yanımdalar. Her şeyin tamamen olumsuz gitmediğinin farkındayım. 

Bu kafası karışık cümleleri neden kurduğumu ve neden sizinle paylaştığımı bilmiyorum. Ben kendimle her daim kavgalıyım ama bu kavgaya başkalarını seyirci etmek neden işte bunu bilmiyorum. Günah çıkartmaya çalışmak gibi bir şey galiba.

İnsanın aynı anda hem kendisiyle hem de başkalarıyla kavga etmesi çok zor ve yorucu. Bazen yola devam edemeyecek kadar bitkin hissediyorum kendimi. İçime kapanıyorum, susuyorum, saçma sapan şarkılarla bunalıma sokuyorum kendimi, oturup tuşları döver gibi bir şeyler yazıyorum, siliyorum sonra tekrar yazıyorum ve sonra durup bakıyorum kendime. Başladığım yerde buluyorum kendimi ve çok kızıyorum. İnsanlara, olaylara,duygulara, düşüncelere vs. 

Sonra bir şeylere kızmanın hiçbir şeyi düzeltmediğini fark edip normal ruh halime dönüyorum. Bu benim sürekli yaşadığım bir döngü. Bilmiyorum size de oluyor mu bazen durup "ben olmak çok zor" diye düşünüyorum. Hem çok saçma hem de çok anlamlı bir cümle. Ama sanırım en gerçekçisi... 
Saçmaladığım yönünde bir his var içimde ama eğer aynı şeyleri yaşıyorsak çay eşliğinde sohbeti hak ediyoruz demektir.