Azad Zamanı (Deneme)

Bugüne kadar yeni kararlarımı alırken bile arkama baktım ben. Mutluyken, mutsuzken, ağlıyorken, gülerken, yürürken, otururken... Her anımda geçmişim vardı. Geçmişte yaptığım hatalar, yanlış insanlar, yanlış seçimler, pişmanlıklar, terk edilişler, aldatılmışlıklar... Kendime hiç mutlu olma şansı vermedim. En mutlu olduğum anda bile geçmişimden bir duvar ördüm bugünüme.
Şimdi sabahın şu saatinde (06.25) durup bu saçma halimi düşünürken "neden" diye soruyorum kendime. Neden hayatı kendime bunca zehir edişler?
Evet hatalar yaptım. Evet saçma sapan insanlara senelerimi adadım. Evet yanıldım ve yanıldığım kadar yanılttım.
Hayat geçmişten ibaret değil bunu biliyorum. Bir bugün var elimde ve bir de muamma bir gelecek! Bir aile, dostlar ve sevgili...
Her şey yaşanır şu hayatta. Her yola girersin, çıkarsın, vazgeçersin, yeni bir yol seçersin, düşersin kalkarsın. Ama nefes almayı bırakamazsın.
Çok sevdiğim bir film vardır "3 İdiots" O filmde gaddar rektör ödevini yetiştiremeyen öğrencisiyle şöyle bir diyaloğa giriyor.
- " Ödevini neden teslim etmedin?"
-" Babam kalp krizi geçirdi hocam."
- "Peki bu süreçte yemek yemeyi bıraktın mı?"
- "Hayır."
- "Uyumayı bıraktın mı?"
- "Hayır."
- "Bak evlat, benim oğlum tren kazasında öldü, ertesi gün okula gelip ders vermeye devam ettim."


Evet abartılı bir örnek olabilir. Ama bu zamana kadar ben de o öğrenci gibiydim. Yemek almaktan, uyumaktan, eğlenmekten feda etmeden hep yaşadığım şeylerin arkasına sığınıp sorumluluklardan kaçtım.
Çok sevdiğim aynı zamanda bir o kadar nefret ettiğim bir arkadaşım beni milyonuncu kez azarladı bu konuda. Aptal değilsin, zekisin, yeteneklisin (egom tavanladı) farkındasın da her şeyin. Ama bırak artık şu saçma sapan insanlar yüzünden hayatını mahvetmeyi, dedi. Haksız değil biliyorum. Bilmem kaçıncı kez kendime lanet okuduktan sonra durup düşündüm. İnsanlara ya da kendime lanet ederek mi devam edeceğim hayatıma? Hayır.
Hayat durmuyor. Ölüm haberleri alıyoruz, çevremizdeki insanlara zarar geliyor ama biz bunlara rağmen yaşamaya devam etmiyor muyuz? Ediyoruz.
Demem o ki yarın yaşama devam etmenin garantisi yok. Bu hayatın bize vereceği bir şans daha yok. Allah bize bir kere can veriyor. Ya cennet diyor ya cehennem. Biz işlediğimiz günahların bedeli için yanacağız tabi haşa orasını O bilir ama bu dünyayı cehennem etmek neden!
O yüzden bugün bana zarar veren herkesi - değil ama büyük bir kısmını - affediyorum. Kendimi de geçmişi sorgulamaktan azad ediyorum. Ve artık kendimi affederek yeniden başlıyorum.
Bunun şerefine bir demlik çay içilir. Saygılar.