YARIMada

Ne acı ertelenmiş sonların artık son erteleniş olduğunu fark etmek! Gitmeler çekingen kalışlar ürkekçe…Ardımızda kalan sadece ertelenmiş bir son…

Ne acı iki arada bi derede duygunun rengi olan gri olmak, kalbim beyaz derken aklım neden kara ki…Ya beyazın saflığına bürünüp kalbimi dinlemeliyim ya da aklımın karası olmalıyım ama ben aklımla kalbimin sentezi olan griyim sadece...

Ne acı sağ kolum yok derken şimdi sol kolumu da eksik hissetmek…Belki de ben şimdilerde sadece bir “yarımadayım” karaya çıkmak isteyen ama denizin ortasında hapsedilen ve bir yanı hep eksik kalan “YARIMada…”

Sibel GÜLDÜ