Bugüne kadar yeni kararlarımı alırken bile arkama baktım ben. Mutluyken, mutsuzken, ağlıyorken, gülerken, yürürken, otururken... Her anımda geçmişim vardı. Geçmişte yaptığım hatalar, yanlış insanlar, yanlış seçimler, pişmanlıklar, terk edilişler, aldatılmışlıklar... Kendime hiç mutlu olma şansı vermedim. En mutlu olduğum anda bile geçmişimden bir duvar ördüm bugünüme.
Şimdi sabahın şu saatinde (06.25) durup bu saçma halimi düşünürken "neden" diye soruyorum kendime. Neden hayatı kendime bunca zehir edişler?
Evet hatalar yaptım. Evet saçma sapan insanlara senelerimi adadım. Evet yanıldım ve yanıldığım kadar yanılttım.
Hayat geçmişten ibaret değil bunu biliyorum. Bir bugün var elimde ve bir de muamma bir gelecek! Bir aile, dostlar ve sevgili...
Her şey yaşanır şu hayatta. Her yola girersin, çıkarsın, vazgeçersin, yeni bir yol seçersin, düşersin kalkarsın. Ama nefes almayı bırakamazsın.
Çok sevdiğim bir film vardır "3 İdiots" O filmde gaddar rektör ödevini yetiştiremeyen öğrencisiyle şöyle bir diyaloğa giriyor.
- " Ödevini neden teslim etmedin?"
-" Babam kalp krizi geçirdi hocam."
- "Peki bu süreçte yemek yemeyi bıraktın mı?"
- "Hayır."
- "Uyumayı bıraktın mı?"
- "Hayır."
- "Bak evlat, benim oğlum tren kazasında öldü, ertesi gün okula gelip ders vermeye devam ettim."
Devamı »Etiketler: Çayyaş Edebiyat, Esra Kurak